Με μια άκρως συμβολική κίνηση ο πρόεδρος της δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας ανακοίνωσε την ακύρωση των φετινών εορτασμών της αποκατάστασης της δημοκρατίας που τοποθετείται στο μακρινό σωτήριον έτος του 1974.
Η κίνηση του προέδρου έχει ιδιαίτερη σημασία, μιας και έρχεται έναν μόλις μήνα μετά την επιτυχημένη ολοκλήρωση της ύστατης εκδήλωσης του δημοκρατικού λειτουργήματος, που δεν είναι άλλο από τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών.
Ο πρόεδρος καλεί με επιστολή του τον κόσμο να περιβάλλει με περισυλλογή τους αγωνιστές της δημοκρατίας ετούτου εδώ του τόπου, αν και οι περισσότεροι εξ αυτών εξακολουθούν να είναι στο κοινοβούλιο ή να λαμβάνουν συντάξεις για τις υπηρεσίες τους προς αυτό, μιας και κανείς τους δεν έλειψε από το μεγάλο πανηγύρι της 17ης Νοεμβρίου του 1973.
Ο ίδιος ο Κάρολος μπορεί να μην ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο τη μοιραία εκείνη νύχτα, ήταν όμως εκείνος που αντικατέστησε τον τραυματία Αντώνη Σαμαρά στο περασμένο Γιούρογκρουπ των Βρυξελλών.
Η τραυματική αυτή εμπειρία λίγο μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου τού δίδαξε ότι για τρία χρόνια έπραττε άριστα που επέλεγε να δικαιολογεί έναν ρόλο που τον θέλει να λαμβάνει μονάχα συμβολικές αποφάσεις και να δακρύζει μπροστά στις κάμερες όταν κάποιος Θεσσαλονικιός περαστικός του πατάει στην παρέλαση τον επαναστατικό του κάλλο.
Βέβαια η γιορτή της δημοκρατίας είναι ένας θεσμός παρηκμασμένος στη χώρα μας, μιας και όλες οι περιοχές του πλανήτη με καταλυμένα πρώην δημοκρατικά καθεστώτα, την ημέρα της επιβολής της “δημοκρατίας τους” αποθεώνονται από αμέτρητους οπαδούς τους εν μέσω εκατοντάδων χιλιάδων αρμάτων, αεροσκαφών, στρατιωτών και πυραύλων, με τον συνταγματάρχη-τραπεζίτη-ηγέτη να περιβάλλεται από σύσσωμο το "δημοκρατικά διορισμένο" υπουργικό του συμβούλιο.
Ίσως η φετινή παύση της γιορτής για την αποκατάσταση της προδικτατορικής τρομοκρατίας και η εκδήλωση της επιθυμίας για “αναζήτηση μιας άλλης νοηματοδότησης για τον εορτασμό της Επετείου” να αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία μετάθεσης της γιορτής αυτής στις 8 Μαΐου, ημέρα υπογραφής της πρώτης δανειακής σύμβασης και εκδήλωσης της πρώτης πράξης της “σωτηρίας της χώρας”.
Βέβαια η χώρα αυτή δεν φημίζεται ιδιαίτερα για την σπουδαία ιστορική της μνήμη, μιας και όποιον σταματήσεις σήμερα στο δρόμο για να τον ρωτήσεις πότε γιορτάζουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, στην καλύτερη περίπτωση θα γελάσει και στη χειρότερη θα σου ζητήσει δανεικά για να πληρώσει το ρεύμα.
Παρόλα αυτά η μνήμη είναι το μοναδικό πράγμα που ενώ παραμένει ακόμη δωρεάν, εξακολουθεί να προκαλεί τις μεγαλύτερες ενοχές. Διότι μπορεί κάποιος να σε κατηγορεί για αυτά που απέκτησες προσπαθώντας με τη βία να στα πάρει πίσω, όμως δεν μπορεί να σε κάνει ποτέ να ξεχάσεις στο όνομα ποιανού πολιτεύματος στα πήρε. Έτσι δεν είναι Κάρολε;
(Από τη συνομοταξία αυτής της κατηγορίας εξαιρούνται τα τρία περίπου εκατομμύρια ψηφοφόρων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ/πρώην ΠΑΣΟΚ όπου είναι τσακωμένοι και με τη μνήμη και με τη δημοκρατία.)
0 comments:
Post a Comment