Λόμπι
Μια από τις αγαπημένες λέξεις ενόχων και αθώων, κλεφτών και νοικοκύρηδων, ειλικρινών και ψευτών είναι το περίφημο λόμπι.
Είναι πολύ της μόδας τελευταία αν θέλεις να προσάψεις κάτι σε κάποιον, αλλά να μην τον προκαλέσεις τόσο ώστε να γυρίσει και να σου κατεβάσει καμιά χριστοπαναγία, να τον χώνεις μέσα σε ένα από αυτά τα λόμπι.
Περίοπτη θέση καταλαμβάνει το λόμπι της δραχμής. Έχουμε ακόμη το λόμπι της χρεοκοπίας, των τραπεζών, των αριστερών και των κομμουνιστών, των απεργοσπαστών και των φιλοαπεργών, το λόμπι των μεταναστών και των αλληλέγγυων, το λόμπι των εθνικιστών, των πατριωτών αλλά και το λόμπι των φασιστών, των νεοναζί και των καθαρόαιμων Ελλήνων.
Τόσα πολλά τα λόμπι που χάνεις το μέτρημα αν προσπαθήσεις να θυμηθείς την πολιτική ρητορική, ειδικά από το Νοέμβριο του 2011 κι έπειτα.
Χαρακτηριστικό των λόμπι είναι η ευκολία με την οποία μετατίθενται τα μέλη τους από το ένα στο άλλο. Ειδικά αν μιλάμε για πολιτικούς ηγέτες και τις κοινοβουλευτικές τους αγέλες.
Μέχρι το τέλος του 2011 ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είχε περίοπτη θέση στο λόμπι της δραχμής και της χρεοκοπίας. Αυτό τουλάχιστον μας έλεγε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο ΔΟΛ.
Ήταν τεράστια η οργή των κορυφαίων ΠΑΣΟΚων για τον δραχμολομπίστα Αντώνη, που δεν έλεγε με τίποτα να καταλάβει πως μόνο με τα μνημόνια θα μπορέσουν να “πληρωθούν μισθοί, συντάξεις, φάρμακα και πετρέλαιο”. Τόσο μεγάλη, που για να ξεσπάσουν κάπου τα νεύρα τους, έβριζαν τον Τσίπρα του 4%.
Ο Αντώνης όμως άλλαξε κι έτσι από αρχιλομπίστας της χρεοκοπίας μετατράπηκε σε κυρίαρχο μέλος του λόμπι της σωτηρίας της χώρας. Ένα λόμπι, όπου η μόνη που καυχιόνταν από το ξεκίνημα του για την εκ δεξιών πρωτοκαθεδρία της, ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη.
Μια Ντόρα που από από ηττημένο πρωτοπαλίκαρο του Αντώνη Σαμαρά, έπραξε κατά Μητσοτάκεια συνείδηση και αποχώρησε από το κόμμα του σιχαμένου για να μετατραπεί σε ορκισμένη πολέμια του λόμπι του δικομματισμού.
Με πύρινους λόγους και πορτοκαλομπλέ λεμονιές, πολέμησε με πάθος τα δύο μεγάλα κόμματα που κατέστρεψαν τη χώρα και την οδηγούν στα χέρια του λόμπι της δραχμής και της πραγματικής καταστροφής. Την αριστερά.
Μια αριστερά που κάλυψε μέσω του Αλέξη Τσίπρα το κενό που άφησε πίσω του ο Αντώνης Σαμαράς, όταν υπέκυψε στο τραπεζικό λόμπι του Λουκά Παπαδήμου και διαπίστωσε ότι πολύ σύντομα ο χώρος του λόμπι του σοσιαλισμού που εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ, θα γίνει δικός του.
Το 4% του 2009 ανέλαβε το ρόλο της αντιπολίτευσης και ο Βαγγέλης Βενιζέλος εκείνο του μπροστάρη στα μπινελίκια ανάμεσα στο λόμπι της φτώχειας και της εξαθλίωσης, με το λόμπι του ξεπουλήματος και της εθνικής προδοσίας.
Κι όλα αυτά όταν το καμμένο χαρτί του πρώην πατριώτη Καρατζαφέρη, ήρθε να καλύψει μετά από την κοινοβουλευτική σφαγή του δεύτερου μνημονίου ο πρώην νεοδημοκράτης Πάνος Καμμένος.
Ο Καμμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνές του, γίνανε κι αυτοί μέλη του λόμπι της δραχμοπροδοσίας, δίχως αυτό να του προκαλεί μεγάλη ανησυχία μιας και είχε από νωρίς καταλάβει ότι το πατριωτικό λόμπι μεγάλου κομματιού των δεξιών ψηφοφόρων ήταν ήδη καπαρωμένο.
Τα λόμπι δεν έχουν μόνο ιδεολογικές, πολιτικές και οικονομικές πηγές, αλλά και επιχειρηματικές, επαγγελματικές και συνδικαλιστικές.
Έτσι στην πολιτική ρητορική συναντούμε το λόμπι των μεγαλοεκδοτών και καναλαρχών, των εθνικών κατασκευαστών, των κρατικών προμηθευτών, των μεγαλομεσαζόντων, των οικολογικών ανησυχιών λαθρεμπόρων πετρελαίου, των εχθρών του τουρισμού κ.ο.κ.
Κάθε επίκαιρη ερώτηση στη βουλή ή ψαγμένη συνέντευξη που δεν έχει να δώσει καμία καινούρια είδηση πέρα από τον κοπαδίσιο ενθουσιασμό, επιβάλλεται να τα βάζει με τα λόμπι των απέναντι.
Όπου υπάρχει βρωμιά κι όποιος δεν τους κάθεται καλά αλλά δεν μπορούν να του βρίσουν τη μάνα γιατί πάνω από όλα είναι πολιτισμένοι άνθρωποι, τον χώνουν σε ένα λόμπι για να καλμάρουν τα πολιτικοποιημένα τους ζωώδη ένστικτα.
Όταν όμως κάποιοι τους θυμίζουν ότι τα δικά τους λόμπι αλλάζουν με μεγαλύτερη ταχύτητα από τις πιρουέτες του Αντώνη, τότε αποδίδουν τη μεταστροφή του λεξιλογίου τους στις ειδικές περιστάσεις της στιγμής, την κρισιμότητα της κατάστασης, τους μισθούς, τις συντάξεις και τη σωτηρία του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.
Το μόνο λόμπι που μένει απαράλλαχτο ότι κι αν συμβαίνει στα υπόλοιπα, είναι το λόμπι του μαλάκα. Κι αυτό μεγαλώνει τόσο γρήγορα που στο τέλος κανείς μας δεν θα μείνει στην απ’έξω.
UA-24464405-1
Labels:
Βενιζέλος
,
Λόμπι
,
Μαλάκας
,
Όλα
,
Παρακράτος
,
Παραοικονομία
,
ΠΑΣΟΚ
,
Πολιτική
,
Σαμαράς
,
Τσίπρας
0 comments:
Post a Comment