04 August 2012

Αέρας φιλοξενίας

Διχασμός, σαν την υγρασία που πλάκωσε στο νησί μετά τη σημερινή νημεμία, έχει πέσει για άλλη μία φορά από τον ελληνικό ουρανό στα κεφάλια των περισσότερων από όσους κυκλοφορούν ανάμεσα μας.

Είτε δεις το περιστατικό με τον Πακιστανό βιαστή, που δεν βίασε αλλά ξυλοκόπησε σχεδόν μέχρι θανάτου ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, είτε πιάσεις τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που τελικά μας βγήκαν σχεδόν οι μισοί από όσους μας έκαναν για δύο χρόνια πλύση εγκεφάλου ότι είναι, είτε το κατάμαυρο χιούμορ της ελληνικής αστυνομίας που ονόμασε τις επιχειρήσεις σκούπας στα αστικά κέντρα "Ξένιος Ζευς", παντού βλέπεις στρατόπεδα.

Εγώ βέβαια μόλις τώρα είδα ένα ακόμη ηλιοβασίλεμα από την παραλία στο νησί, αλλά ποιος με ρώτησε εμένα που αύριο θα το εγκαταλείψω για πάντα, για τα μάτια ενός άλλου νησιού.

Ο διχασμός πέφτει στα κεφάλια μας με το παραμικρότερο του παραμικρού, μόνο και μόνο για να κάνει το πόπολο να βγάλει από μέσα του αυτό που με πολύ μεγάλη επιτυχία έβγαλε πριν από σαραντακάτι μέρες μπροστά στις κάλπες. Τον φόβο.

Έχουν ήδη ταμπελοποιηθεί πολύ πριν τις εκλογές οι αλλοδαποί, χωρίς τη βοήθεια του Σαμαρά και του κάθε Σαμαρά. Δεν χρειαζόταν ένας ακόμη επίδοξος φονιάς, για να μας κάνει να εμπεδώσουμε πως οι κομματικές εκστρατείες και οι στρατηγικές πολιτικής ιδεολογικής εξάπλωσης βασίζονται, από τη γέννηση της δημοκρατίας, στους φόβους και τα πάθη του όχλου.

Ήταν εντελώς λογικό το γεγονός ότι μια επιχείρηση σκούπα στο όνομα του φιλόξενου Δία στήθηκε την ίδια ακριβώς μέρα που κάπου στον Πειραιά ταυτοποιήθηκε ο δράστης μιας δολοφονικής επίθεσης σε ένα αθώο παιδί.

Παράνομος μετανάστης από το Πακιστάν, στη δούλεψη Ελλήνων επιχειρηματιών που μετά από ένα περιστατικό που βούηξε όλη η Ελλάδα πήρε όλα του τα μηνιάτικα, έβγαλε το εισιτήριο του και εξαφανίστηκε. Ω Δία Παντογνώστη που το βλέμμα σου όλα τα θωρεί, έκανες και πάλι το θαύμα σου.

Μπορεί βέβαια όλα αυτά να είναι δικές μου φαντασιώσεις από τον ήλιο στη νησί που μόλις κόπηκε το αεράκι ένιωθες να σε τσουρουφλίζει ακόμη κι αν στεκόσουν στη σκιά του δέντρου. Ίσως και όχι.

Άλλωστε τα εξιλαστήρια θύματα, είτε τους λέμε "ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους", είτε δολοφόνους με πιστοποίηση προέλευσης, πάντοτε τύχαιναν φιλοξενίας επιπέδου Ξενίου Διός. Φτάνει μόνο να ψήφιζαν όταν έπρεπε αυτό που βόλευε και να κούρευαν το γκαζόν στο Παριανό ξενοδοχείο στην φτήνια και -πιθανότατα- "μαύρα".

0 comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
UA-24464405-1