Μεταγραφές, στοίχημα, ντέρμπι, κόντρες, Δευτεριάτικες ντροπές μετά από μια Κυριακάτικη τριάρα, ψιλοτσακωμοί και λοιπές χαριτωμενιές που, συνήθως, δεν ξέφευγαν από την απλή φραστική αντιπαλότητα. Άλλωστε στο μπάσκετ του διαλείμματος και στο διπλό την ώρα της γυμναστικής, όλα λύνονταν.
Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο η μπάλα απομακρυνόταν από το επίκεντρο της κουβέντας. Ναι μεν ο καθένας μας έχει ακόμη κάποια ομαδούλα να λέει ότι ξεχνιέται -κοπελιές η Εθνικής Ελλάδος δεν είναι ομάδα, αυτό πρέπει επιτέλους να το πάρετε χαμπάρι-, αλλά μέχρι εκεί.
Αξιοσημείωτο στην ποδοσφαιροκουβέντα ήταν και φυσικά εξακολουθεί να είναι, το κομμάτι των οικονομικών. Τα συμβόλαια των παικτών. Των σταρ που στα μαθητικά χρόνια μάζευες το χαρτζιλίκι έξι μηνών για να αγοράσεις την επίσημη φανέλα τους από την κοκκινοκιντρινοπράσινη μπουτίκ.
“Μόνο ένα εκατομμύριο κοστίζει ο Ταδελόπουλος”, λέγαμε. “Με τρία μύρια αγοράζουμε αριστερό μπακ που φυσάει και ακόμη το σκεφτόμαστε”, λέγαμε. “Ο μαλάκας ο πρόεδρος δεν έδωσε πεντακόσια χιλιάρικα παραπάνω στο παλικάρι και θα σηκωθεί να φύγει”, λέγαμε.
Ξαφνικά, τα εκατομμύρια γίνονταν ψηφιακά σύμβολα του κραταιού Football Manager ή του καινούριου Fifa και Pro. Κουβέντες για ποδοσφαιρικούς μισθούς ενός μήνα, που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα καταφέρναμε να μαζέψουμε με μια εξαιρετικά καλοπληρωμένη συμβατική εργασία αν και εφόσον η ιατρική επιστήμη καταφέρει να επιτύχει την ανθρώπινη αθανασία.
Κάποιοι δεν ξέφυγαν από την συνήθεια αυτή. Είτε κάνεις μια βόλτα σε αντίστοιχες ιστοσελίδες, είτε ακόμη κοιτάξεις και στους χώρους εργασίας σου, θα βρεις ανθρώπους που ζουν και αναπνέουν για την ομάδα. Σε σημείο όπου αν τολμήσεις να την κακολογήσεις, κινδυνεύεις με λιντσάρισμα.
Αφορμή να γράψω αυτές τις σκέψεις, στάθηκαν τα δημοσιεύματα για τον πολύ Κριστιάνο Ρονάλντο. Τον Πορτογάλο μπαλαδόρο της Ρεάλ Μαδρίτης, ο οποίος πριν από μερικές μέρες ανακοίνωσε ότι είναι πάρα πολύ στεναχωρημένος από την κατάσταση που βιώνει, σε μια ομάδα η οποία τυγχάνει να βρίσκεται στη χώρα του 25% ανεργίας.
Πολλοί είδαν, άλλωστε, και το πλάνο όπου έτοιμος να κλάψει δεν είχε το κουράγιο να πανηγυρίσει τα γκολ που πέτυχε στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της “βασίλισσας”.
Η πορεία του ρεπορτάζ για τον θλιμμένο Ρονάλντο ολοκληρώθηκε. Ο γκολτζής της Ρεάλ δεν μπορεί άλλο να ανεχθεί το γεγονός ότι αμείβεται με μόλις δέκα εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Στα οποία 10 μύρια, προστίθενται ακόμη 19 και κάτι ψιλά, από όλες τις εμπορικές δραστηριότητές του.
Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός δηλώνει θλιμμένος. Το ίδιο ακριβώς θλιμμένος με έναν βάζελο που από τα εφτά κατοστάρικα που βγάζει το μήνα, τρέχει πίσω από τις εφοπλιστικές πράσινες συμμαχίες, το ίδιο με έναν γαύρο που χαίρεται επειδή η ομάδα πούλησε με επτάμιση εκατομμύρια τον Μιραλάς λες και την πρώτη του μηνός θα έρθει η επιταγή της δόσης της μεταγραφής στο σπίτι του ταχυδρομικώς, το ίδιο με έναν ΠΑΟΚτσή που πήγε στο αεροδρόμιο να υποδεχθεί τον “Ρώσο μεγιστάνα” που ενδιαφέρεται να αγοράσει την ομάδα.
Η μπάλα ήταν πάντα μια μεγάλη μπίζνα. Όχι μόνο οικονομική. Τουναντίον. Τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, αποτελεί μια μεγαλοπρεπέστατη μαύρη τρύπα για το μπάτζετ του προέδρου. Άλλες δουλειές εξυπηρετεί. Τόσο γνωστές σε όλους, που καμία περαιτέρω νύξη δεν είναι απαραίτητη.
Κανείς όμως δεν μπορεί να μην αναφερθεί στο γεγονός ότι τα τελευταία ευρήματα γύρω από την υπόθεση Τσοχατζόπουλου θέλουν τον πρώην πασόκο υπουργό να έχει δωρήσει προεκλογικά μερικές χιλιάδες εισιτήρια διαρκείας Θεσσαλονικιάς ομάδας, στην περιφέρεια της οποίας εκλέγεται.
Κι όμως. Ακόμη και σήμερα Ηρακλειδείς θα κατέβουν στην πορεία της ΔΕΘ. Βολιώτες θα κλείσουν την κεντρική λεωφόρο γιατί η ομάδα έπεσε κατηγορία εξαιτίας ενός εγκληματία προέδρου, βάζελοι θα κάνουν πορεία διαμαρτυρίας στο δημαρχείο, γιατί μπλοκάρανε τα έργα στον Βοτανικό, χουλιγκάνικοι στρατοι θα δολοφονήσουν αντιπάλους σε καρτέρια θανάτου, συνάδελφος θα σε κουτουλήσει γιατί του έκανες καζούρα.
Όλοι τους -τουλάχιστον- το ίδιο στεναχωρημένοι σαν τον Κριστιάνο. Ίσως ακόμη περισσότερο. Γιατί αν πάρει απόφαση ο Μαρινάκης να δώσει το χειμώνα τον Τοροσίδη, ο μέσος γαύρος θα πέσει σε πιο βαριά κατάθλιψη κι από αυτή του Πορτογάλου των 29 εκατομμυρίων το χρόνο. Κι ας έχει να πληρώσει λογαριασμούς μερικών χιλιάδων ευρώ, ενώ έχει ήδη κλείσει έξι μήνες άνεργος...
0 comments:
Post a Comment