Κλίμα φόβου, χημείας και τρομοκρατίας σ’ ένα χωριό της Χαλκιδικής που είχε την ατυχία να βρεθεί στο διάβα του κόκκινου χαλιού επενδυτών του Αντώνη Σαμαρά και της πολεμοκάπηλης κυβέρνησης χουντικών και ΕΠΕΝιτών.
Εκφοβιστικές προσαγωγές και έρευνες ανδρών της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας σε σπίτια νοικοκυραίων. Δυο βδομάδες μετά τα καμένα φορτηγά της Ελληνικός Χρυσός, το κράτος πασχίζει να ανακαλύψει εγκληματίες σε προαύλια σχολείων κι εφηβικά δωμάτια.
Ο κόσμος αντιδρά· συμπαραστέκεται· είναι εκεί και αναμεταδίδει με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα συμβαίνουν.
Πολλοί ήταν εκείνοι που πριν από τρία, πια, χρόνια μίλησαν για όλα αυτά πριν δούμε να αποκτούν σήμερα σάρκα και οστά. Μίλησαν για τη φασιστική γιγάντωση του κρατικού μηχανισμού, που, σαρκαστικά συνεπικουρούμενο απ' το αρχαιοελληνικό Πάνθεον, καταδεικνύει τις αληθινές του προθέσεις.
“Ξένιος Δίας”, “Αθηνά”, “Θέμις” είναι μόνο μερικές απ' τις πτυχές των ορίων που είναι διατεθειμένοι να τραβήξουν την κατάσταση. Ιούνιος του ’11, επιδρομές σε ανοιχτές αγορές και καταλήψεις, Νομική Σχολή, συστηματοποιημένες επιχειρήσεις πρόκλησης και πολέμου νεύρων στο κέντρο της Αθήνας, προώθηση πρεζεμπόρων και μαφιόζων της νύχτας στα “άβατα” της πρωτεύουσας, οι άλλες.
Τα δακρυγόνα του σχολείου της Ιερισσού και η τρομοκρατία των πάνοπλων παραστρατιωτικών δυνάμεων της αστυνομίας δεν είναι καινοφανή. Τα καμένα πνευμόνια από τα χιλιάδες χημικά του Συντάγματος, οι εξαφανισμένοι απεργοί στις πορείες του κέντρου της Αθήνας πριν από δύο και τρία χρόνια και οι βασανισμένοι της ΓΑΔΑ, δεν ντεπουτάρανε χθες.
Οι φασίστες στα σχολεία και την καθημερινότητα μας δεν εμφανίστηκαν έτσι ξαφνικά, με το πάτημα ενός κουμπιού. Πάνε τρία χρόνια που η ελληνική κοινωνία δεν θέλει να καταλάβει πού πηγαίνει η ιστορία. Δεν το κατάλαβε το καλοκαίρι του ’12 κι αυτό είναι που σήμερα αρχίζει να τρομάζει περισσότερο κι από εκείνη την έξοδο της χώρας απ’ το ευρώ.
Το βλέπεις στις απευθείας τηλεοπτικές συνδέσεις καναλιών που αδυνατούν, πλέον, να διαστρεβλώσουν τις εικόνες πολιορκίας. Το ακούς στα ραδιόφωνα και τις τηλεφωνικές συνδέσεις με τα μέτωπα των Σκουριών και της Ιερισσού. Το τελευταίο πράγμα που περνά απ’ το μυαλό ετούτων των ανθρώπων είναι η ευρωζώνη και τα σπρέντς.
Όλα εκείνα που πολλούς από αυτούς φόβιζαν το περασμένο καλοκαίρι, πνίγονται τώρα στα δακρυγόνα και τις απαγωγές παιδιών. Ο κίνδυνος ανατροπής της καθημερινότητας ανέτρεψε τους μακροοικονομικούς μπαμπούλες των ειδήσεων των 8.
Γιατί τα πάντα είναι θέμα κλιμάκωσης.
Οι κόκκινες γραμμές που τις πήρε ο άνεμος. Οι μειώσεις που γίνανε απολύσεις. Τα κουτσουρεμένα δώρα που καταργηθήκαν. Οι 300.000 άνεργοι που φτάσανε το ενάμιση εκατομμύριο. Οι πουτάνες της Πατησίων που βαφτίστηκαν υγειονομικές βόμβες. Τα εγκαταλειμμένα κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων που μετατράπηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι “φτηνοί” μετανάστες που “καταστρέψανε την ελληνική οικονομία”. Οι “προληπτικές προσαγωγές” που φτιάξανε τα σύγχρονα ανθρώπινα σταχτοδοχεία. Οι ελεύθερες φωνές που μεταγλωττίστηκαν ως “εξουθενωτικές πολυφωνίες”. Τα πολιτιστικά και πολιτικά κέντρα που παρουσιάστηκαν ως μονάδες παραγωγής μολότοφ. Οι γραφικοί ναζιστές που τώρα αποκαλούνται βουλευτές. Η τήρηση της τάξης που έγινε νόμιμη βία.
Τα πάντα είναι θέμα κλιμάκωσης. Όσο η αντίδραση δεν έχει καμία βασική πραγματιστική δομή για να ανατρέψει αυτήν ακριβώς την εξέλιξη, τόσο θα συνεχίζει να φουντώνει.
Κι αν τρία, σχεδόν, χρόνια φέρανε όλα αυτά, δεν χρειάζεται και πολύ μεγάλη φαντασία για να καταλάβει κανείς τι θα φέρουν τα επόμενα τρία. Αυτά που με τόση μανία και ένταση πασχίζει να εξαντλήσει η σημερινή -δημοκρατικά εκλεγμένη- τρικομματική κυβέρνηση.
0 comments:
Post a Comment