Τον καλοπληρωμένο δημοσιογράφο - πολιτικό αναλυτή, που φυλάνε τρεις φανεροί και πέντε κρυφοί αστυνομικοί, πίνει καφέ με την οικονομική και πολιτική ελίτ στο Αθηναϊκό κλαμπ και καθαρίζει κάπου στο ένα εκατομμύριο τον χρόνο. Μετά κρίσης, γιατί προ κρίσης το νούμερο ήταν πολλαπλάσιο.
Αυτή η πολιτική μπαμπούσκα, λοιπόν, ξανοίγει τις χάρες της σαν τα ρωσικά κουκλάκια. Η απ’ έξω, η μεγάλη, προσπαθεί να μιλήσει λογικά. Όχι μόνο προσπαθεί, αλλά παριστάνει κιόλας τον νηφάλιο και συνάμα αγανακτισμένο πατριώτη.
Παραθέτει λογικά επιχειρήματα περί χρέους, ανάπτυξης, μετρήσεων, προτεσταντικού μονεταρισμού και λοιπές αηδίες μαζικής κατανάλωσης για να στοιχειοθετήσει την άποψη του για τους άσχετους του τριγώνου Βρυξέλλες - Βερολίνο - Νέα Υόρκη που τα κάνανε μαντάρα και δεν μπορούν να υπολογίσουν ούτε έναν οικονομικό πολλαπλασιαστή.
Τα βάζουν με την τρόικα, με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τον Νταϊσελμπλούμ, με όποιον βρουν εκείνη την ώρα εύκαιρο, μόνο και μόνο μέχρι να ‘ρθει η στιγμή να σε κάνουν να πεις “μωρέ λες;”
Τότε ανοίγει η μπαμπούσκα. Από μέσα της βγαίνει η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, το πρόγραμμα επανόρθωσης της ευρωκοινότητας, οι αγώνες για το κοινό νόμισμα, ευρώ ίσον δημοκρατία και λοιπές νεοφιλελεύθερες μαλακίες.
Θεωρούν προδότη και εχθρό του έθνους όποιον μιλά για έξοδο από την Ένωση και κατάργηση του μνημονίου και ουρλιάζουν για Αλβανίες του Χότζα και Βόρειες Κορέες της φαμίλιας Κιμ.
Τους μισείς και τους βρίζεις. Βρίζεις και τον εαυτό σου που έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου κόντεψες να πεις πως βρήκες λογική στην αρχική τους ανάλυση. Σκυλιά των αφεντικών, τους λες, που το μόνο που κάνουν είναι να φοβίζουν τον κόσμο για να βγάλουν το μεροκάματο.
Κι έρχεται η μπαμπούσκα νούμερο τρία. Στρέφουν το βλέμμα στην κυβέρνηση και της αλλάζουν τον αδόξαστο. Μιλούν για ασχετοσύνη, ανοργανωσιά, έλλειψη πολιτικής βούλησης, παθογένειες του παρελθόντος, καθυστέρηση μεταρρυθμίσεων και άλλα πολλά γενικόλογα, από εκείνα που έχουν γραφτεί ίσα με τρία εκατομμύρια φορές σε πάνω από δέκα γλώσσες.
Φτάνουν, μάλιστα, στο σημείο να στριμώξουν άσχημα βαρβάτα πολιτικά στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και δημόσιους λειτουργούς που τα κάνανε σκατά πιάνοντας τους, ουσιαστικά, απ’ τον λαιμό.
“Κοίτα να δεις”, λες ξανά. Εκεί που έριχνες τα μπινελίκια για τον παπαγάλο, απολαμβάνεις το ξεβράκωμα του τελειωμένου πολιτικού. “Πάει αυτός, τελειώσαν τα ψωμιά του για να του τα σούρει έτσι ο Μπαμπούσκος”, σκέφτεσαι.
Κι εκεί που περνούν απ’ το μυαλό σου τέτοιες σκέψεις, ο Μπαμπούσκος εξαφανίζεται και βγαίνει από μέσα το (απο)τελείωμα του. Εκείνος ο μικρός στο μάτι αλλά θαυματουργός στα λόγια.
Με μια πένα που στάζει αίμα και με το μίσος του για τον απέναντι να ξερνά φλόγες. Θα χτυπήσει στα πιο ζωώδη ανθρώπινα ένστικτα. Φόβο, μίσος, εθνικισμό, ομοφοβία, χυδαιότητα, εμφυλιακά αισθήματα, εκδίκηση.
Μόλις αισθανθεί ότι η προηγούμενη βερσιόν του σε έφερε στη διαδικασία δεύτερων σκέψεων, θα περιπλέξει την ιστορία και θα σου πει τα πιο φρικαλέα κατασκευασμένα ψέματα που έχεις ακούσει.
Θα σου μιλήσει για το κτήνος του φασισμού με όρους τελευταίου δικτατορίσκου και θα σε ισοσκελίσει ακόμη και με νεοναζί για να πετύχει τον σκοπό του. Θα σε πει τρομοκράτη και κουκουλοφόρο και θα χορεύει αυστριακά βαλς πάνω στη διαπομπευμένη σου προσωπικότητα.
Θα προωθήσει τη βία και θα χειροκροτήσει βασανισμούς συνανθρώπων αναγνωρίζοντας τα ως “αναγκαίο κακό”. Θα φάει τα λυσσακά του με όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμος να συγγράψει τον επικήδειο σου.
Ένας Μπαμπούσκος πολυμορφικός, παντός καιρού και επιστητού, για όλες τις δουλειές. Ξεπλένει τράπεζες, δολοφόνους, βασανιστές, πολιτικούς, επιχειρηματίες και Ρώσους ολιγάρχες με τον ίδιο τρόπο που ξεπλένει το στόμα του από την πρωινή οδοντόκρεμα.
Στο τέλος της ημέρας το μόνο που θα απομείνει είναι η μικρή αυτή μπαμπούσκα να στέκεται στη μέση κάποιου τηλεοπτικού στούντιο ή μιας πολιτικής ομήγυρης που θα μετρά τα βάλε - βγάλε του 24ώρου.
Μέχρι το επόμενο· και πάει λέγοντας.
0 comments:
Post a Comment