Το κείμενο αυτό έχει ξεκινήσει να γράφεται και να σβήνεται πολλές φορές. Πάρα πολλές φορές. “Ένα ακόμη κείμενο για τον Τράγκα και για του φίλους του τους Χρυσαυγίτες πας να γράψεις” έλεγα. Πλήθος κόσμου ασχολήθηκε. Ακόμη και οι “δημοσιογράφοι” της Καθημερινής ασχολήθηκαν.
“Ακόμη και οι δημοσιογράφοι της Καθημερινής ασχολήθηκαν με την είσοδο χρυσαυγιτών στον όμιλο της αντικειμενικότητας”. Πόσο ωραίο ακούγεται όλο αυτο. Πόσο ποιητικό.
Τι απαντάς σε κάτι τέτοιο; Τα άρθρα μιλούν από μόνα τους. Οι “υγειονομικές βόμβες” του 2012 που γίνανε στρατόπεδα συγκέντρωσης για να σώσουν το “πολιορκούμενο κέντρο της Αθήνας” παρέλασαν στα εξώφυλλα και τις αναλύσεις.
Αναλύσεις επί αναλύσεων για τη “θεωρία των δύο άκρων”. Την προπαγάνδα που για να χτυπήσει τους απέναντι τράβηξε την ιστορία απ’ τα μαλλιά, της άλλαξε τον αδόξαστο, είπε ψέματα και χάλκεψε ιστορικά στοιχεία, μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσει αυτό που τώρα τον πείραξε μόλις το είδε στον Τράγκα. Κι όλα αυτά για να μην βγει απ' τη μόδα.
“Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση” ρώταγαν τον Βέγγο στην ταινία. Κι εγώ ρωτώ. Τι έκανες στον πόλεμο Πάσχο; Τι έκανες Άρη; Τι έκανες Νίκο; Τι έκανες Αλέξη; Τι έκανες κύριε Μπάμπη;
Γέμιζες το όπλο του εχθρού. Αυτό έκανες. Όπλιζες τη γεμιστήρα και σήκωνες τον κόκκορα. Αλλά δεν πατούσες την σκανδάλη. Όχι, δεν την πατούσες. Ο Κασιδιάρης την πατούσε. Ο Μιχαλολιάκος κι ο Καιαδας την πατούσαν.
Κι έρχεσαι τώρα να πεις τι; Απεταξάμην τον Σατανά λες, γιατί σε κράξανε οι πάντες. Κλαις και οδύρεσαι για την χαμένη αντικειμενικότητα που σε θέλει οπαδό του δόγματος των “δέκα σφαλιάρων” όταν κάποιοι “πήγαν να σου κλέψουν τα λεφτά απ’ την τράπεζα”.
Λεφτά που δεν σου ανήκουν μιας κι εσύ ο ίδιος το 'πες μετά την Κύπρο.
Τι έκανες στον πόλεμο Γιάννη, Φώτη, Ανδρέα, Νίκο; Γέμισες την τηλεόραση και τα ραδιόφωνα με Τράγκες. Γέμισες την τηλεόραση και τις εφημερίδες με φασίστες. Χρυσαυγίτες και δημοσιογράφους.
Και τι κάνουν για να σε ξεπληρώσουν όλοι αυτοί; Σου κατουρούν την πόρτα. Την κατουρούν και μετά ψηφίζουν νομοσχέδια για τα βαπόρια σου. Σε λένε Τουρκόσπορο κι ύστερα φωτογραφίζονται με υπαλλήλους της Ελ Ντοράντο.
Κλάψε δημοσιογράφε κι εκδότη για την κατάντια του Τράγκα. Κλάψε πολύ. Γιατί η κατάντια δεν είναι μόνο του Τράγκα. Είναι και δική σου. Κλάψε γοερά για να σε δούμε κι εμείς. Κι όταν θα έρθει η ώρα της κρίσης, μην περιμένεις κανέναν από αυτούς να σε ρωτήσουν “τι έκανες στον πόλεμο”.
Γιατί αυτοί δεν ρωτάνε. Είναι σαν τα αφεντικά σου. Είναι σαν εσένα. Σκυλιά που δαγκώνουν. Μόνο που το δικό τους μάτι γυαλίζει περισσότερο απ’ το δικό σου.
0 comments:
Post a Comment